poezja dziś

-pamięci Tadeusza Różewicza-

poezja dziś jest bezcenna
nikt jej czyta
albo mało kto
i gnieździ się w zakamarkach
w czekaniu na pensje
i fałdach zasłon
w parkach w praniu
o trzeciej nad ranem
w gwizdaniu

poezja dziś jest bezcenna
tyle osiągnięć techniki
ile w tym osiągnięć człowieka?

zmienia się oddech i dzień
taki sam jak wczoraj
tylko zupełnie inaczej
dzisiaj umiera poeta
jutro umrze inżynier

poezja dziś jest obecna
w piasku na chodniku
w kochanych zmarszczkach
w tych dwóch oczu iskierkach
w pomidorach w nektarynkach
codziennie w życiu
w śmierci od święta

codziennie z człowiekiem umiera
jeden wers opowieści
aby ułożyć się
w wiecznie milczący poemat