światlo i mrok

Po słonecznej stronie mocy
szczęście kolor ma błękitu,
który cieszy moje oczy,
promieniejąc już od świtu.

Śpiewa pieśń radości życie
falującym morzem kłosów
zbóż rozsianych w dal obficie,
jak złocista barwa włosów.

Świat się barwi kolorami,
biel obłoków w błękit wplata,
czerwień maków wraz z chabrami
porozsiewał w środku lata.

********
Lecz od mrocznej strony burze
napływają z wielką mocą,
ponad zboża, chabry, róże,
wiatry znów się rozpanoszą.

I pioruny ruszą tłumnie,
i zapłaczą chmury deszczem,
gniew się rozpanoszy dumnie
żądzą władzy swej złowieszczej.

- Czemu deszczem płaczesz, świecie
i wylewasz łez swych morze?
Pozwól słońcu, niechaj świeci,
gdy dojrzewa w polu zboże.

********
- Nie pytaj mnie! Ach! Nie pytaj ,
czemu cieszę się lub płaczę,
siła moja niespożyta
i nie może być inaczej.