Spojrzenie

Nigdy nie poznałem takiego uczucia
Co zatwardziałe serce przemieni
Mówiłem, że to bajki dla malutkich dzieci
Że głazu obrośniętego mchem nie można zmienić

Śmiałem się, gdy słyszałem opowieści o dziewczynie
Co zniewala mężczyzn w jednej chwili
Rozum do szaleństwa doprowadza
A duszę kajdanami do drzewa przypina

Spotkałem ją kiedyś przypadkiem
Lecz nawet nie wiem jak wyglądała
Jej oczy tylko pamiętam i ten promień złocisty
Co w serce się wbił jak bełt wystrzelony z kuszy

Teraz już wierzę w miłość, lecz ona mnie nie chce
Chodzę teraz jak struty, ulicami bez barw
Szukając jej cienia i magicznego spojrzenia
Poznałem już gorzką miłość a czekam na inną