Pamiętam wciąż

Czy to się zdarzyło? Już nie wiem,
w pamięci wciąż jednak ślad trwa,
gdy pierwszy raz ciebie spotkałem w swym niebie
któregoś pięknego dnia.

Dziś tylko te same obłoki,
niewiele ich obraz dziś zbladł
pod niebem szerokim - błękitu urokiem,
choć wiele minęło lat...

A oczy twe były błękitne,
i wiatr włosów rozwiewał brąz,
w pamięci mej kwitniesz majowo i ślicznie,
- taką pamiętam cię wciąż.

Te zorze, płonące wieczorem,
jak pożar, co w sercu mym trwa,
wołają nie w porę tęsknoty kolorem
- spóźniony zew w moich snach.

Nie umiem, niestety, zapomnieć
błękitu twych oczu, co lśni
daleko ogromnie, nie wróci już, do mnie
z uśpionych w przeszłości dni.

Autor: Jan z Czerniewic Kategoria: Różne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


:)

  • Autor: acha Zgłoś Dodany: 28.04.2015, 21:08

:)

  • Autor: yna Zgłoś Dodany: 17.09.2014, 18:09

:)

  • Autor: Rozbitek Zgłoś Dodany: 17.09.2014, 15:29

Dlaczego chcieć zapomnieć takie piękne wspomnienie ..? :)

  • Autor: polana Zgłoś Dodany: 17.09.2014, 13:45

to nie czary a w sercu skrywane wrażliwości :)

  • Autor: Tosia Zgłoś Dodany: 17.09.2014, 13:17

:))

W albumie pamięci te dni
które były najpiękniejsze Ci... :))

delikatnie uczuciowo ;)

  • Autor: ddt Zgłoś Dodany: 17.09.2014, 10:58

::))

  • Autor: rafsp69 Zgłoś Dodany: 17.09.2014, 10:42