Ludź

Jak barany, owczym pędem gnamy!
Równym rzędem, tylko powielamy.
Papieru wszyscy tutaj pożądamy,
I zmierzamy lecz celu nie znamy.
Człowieczeństwa wyzbywamy
Psychikę swą skrzywiamy
Dusze swe złem spaczymy.
Chyba już zapominamy,
Czemu ludźmi my nazwani.
A gdy uczucia odrzucamy
I współczucia już nie znamy,
Ludźmi się nie nazywamy...

Autor: Zryty Kategoria: Filozoficzne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.

Ciekawie.Racja jest bo kto nie zauważa cierpień,nie potrafi kochać i współczuć to mało ma wspólnego z człowiekiem.Choć zło to też człowieczeństwo,ale do naprawy:)*