Ocknienie

Nie chce znajdywać w tym sławy
że słowo po słowie w poezji prowadzę
Wena dziś i wczoraj w sposób łaskawy
zezwala bym w swojej izbie miał absolutną władzę

Chociaż wena deszczowe łzy wylewa
karci mnie przy słowach ostrym wejrzeniem
ja niepomny siebie ciepło wierszem rozsiewam
me serce żywe, nie granitowym kamieniem

Na nic mi weny srogie krzaczaste rozkazy
jestem mądrzejszy od nie wiem ze sto razy
Jednak gdy
w ciszy spotykam ją wtedy doznaję ocknieniu
wiem ze wiersze nie w słońcu błyszczą ale są w cieniu

Autor:slonzok
Bolesław Zaja
http://boleslawzajawwierszach.blog.pl/