Winorośl
Z ziarenka małego to życie powstało
Ku słońcu, co wiosnę do góry wzrastało
Wspinało się, po szczeblach wysoko
Młode, zdrowe - z wigoru pomocą
Spotkały się raz dwie winorośle, splątane w sobie
Wydały na świat swoje własne owoce
Które też jak wcześniej one
Wzrastały ku górze, słońca spragnione
Widziały, jak czasu ucieka
Że sił brakuje, z liści zieleń znika
Na jesień ostatnią zrzuciły swą szatę
Wiosną umarły - w popiele schowane
Autor: PiotRomantyk
Kategoria: Filozoficzne
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
Piękna bajka.
5.
Weny życzę. (:
- Autor: Wika Agni Dodany: 03.03.2015, 21:55
;)5
- Autor: tancerka78 Dodany: 28.02.2015, 17:35
"Albowiem miłość jest mocna jak śmierć, namiętność twarda jak Szeol"
- ciekawie...
- Autor: Shinda Dodany: 28.02.2015, 17:07