Gojenie ran

Wolność. Samowola.
Fale tak spokojnie płyną po rozgrzanej rzece.
Granice. Wzmożona kontrola.
Kto zbiera pracy owoce?

I nawet ja , przyklejam się do siebie. Wchodzę w codzienny ubiór.
Klękam przed monstrancją.
I kończę w spokoju utwór.
Czasami jestem na dnie. Tylko z odebraną na życie licencją.

Przyszła i została na stałe. Zwątpienia góra.
I tylko ślad. Czysty i dziewiczy.
Topnieje delikatnie skóra.
I gdzieś tam za mną. Zło powoli kroczy.

Za garść , zaognionych krwią monet.
Kupiłem nowe , lepsze życie. Nie narzekam ja ani mój koń.
Wziąłem już na początku odwet.
Patrzę na czystą oceanów toń.