Los człowieczy

Poorane wiatrem twarze
bruzdami rzeźbione ręce.
Stopy strzaskane wędrówką
usta zakrwawione w podzięce.

Oczy pływające szarością
głowa pełna zaćmienia.
Ciało falujący pergamin
człowiek krzta istnienia.

Autor: bartlomiej1 Kategoria: Różne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


Starość nie musi być przykra

Podoba :))

To taki gorszy los ...

  • Autor: rafsp69 Zgłoś Dodany: 15.03.2015, 10:31