Buszująca w niebie

Przyziemne sprawy jakże są daleko siebie
Odkąd co chwila buszuję w niebie
Ginąc w sennych marzeniach i tych na jawie
Bezustannie się naszą przyszłością bawię.

Zdaję sobie sprawę że odskakuję hen daleko
Ale nie widzę powodu do obaw kochany kolego
Gdyż czuję i wiem, że skończymy razem
I do śmiechu nie będzie nam potrzebny błazen.

Pierwszy raz w sobie taką moc czuję
Że stanie się to, co teraz kreuję
I choć - jak mówię - że to tylko w mej głowie
Za jakiś czas, że rację mam, każdy powie.

Bo taki już nasz los i nasze przesądzone dzieje
Że chcąc nie chcąc w końcu trafiliśmy na siebie
Znaleźliśmy wspólny język ale i bez słów się rozumiemy
A kto wie? Może kiedyś w przyszłości się pobierzemy?