Śnieżnooka
Śpią dokoła smutne gaje
w zamyśleniu, w zatroskaniu
- to kraina zimnych bajek
o samotnym zakochaniu.
Idę tam, gdzie zorze płonne
rozkwitają bladym świtem
wspomnieniami - w róże wonne
rozmarzeniem i zachwytem.
W senny błękit się zanurzę,
w dni minione, w dni dalekie,
róż zapachem znów odurzę
te złudzenia me kalekie.
Proszę, patrz zza snów otchłani,
chociaż śnieżne twe spojrzenie
i rozjaśnij uśmiechami
życia smutki, życia cienie.
Śnieżnooka gwiazdo z mroków,
z zimnych ranków, chłodnych nocy,
nie odwracaj swego wzroku,
oczu zimnych, lecz uroczych.
Ścieżka błądzi, w śniegu tonie
- drogę mi do szczęścia pokaż,
bo nie dojrzę w mgieł zasłonie,
moja gwiazdo śnieżnooka.
03.07.2015
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
Twoje wiersze są niebiańskie po prostu Janku ;)
- Autor: tancerka78 Dodany: 20.07.2015, 15:14
*****
- Autor: ivonna Dodany: 12.07.2015, 22:22
Ty Janek jesteś niesamowity... swoimi wierszami powinieneś wnet rozgrzać ukochane oczy... jeśli nie. Cóż. Inne pewnie już się rozgrzewają ::))
- Autor: rafsp69 Dodany: 04.07.2015, 17:51
Cudeńko :)
- Autor: ZOLEANDER Dodany: 04.07.2015, 15:32
Strasznie,ogromnie,fest,niesamowicie mi się podoba. Majstersztyk. Dziękuję *****
- Autor: zbynio518 Dodany: 04.07.2015, 13:24
Jak zwykle pięknie , bo i jak miało być!! :)))
- Autor: jbw-u Dodany: 04.07.2015, 12:57
Gwiazdo! Zejdź na ziemię do Jana.
- Autor: lucja.haluch Dodany: 04.07.2015, 12:51