Będąc w przestrzeni tyle lat

Nie dostrzegając co to skarb

Tak zaślepiony swoim ja

Nie doceniając Twego tak

W oddali niczym prosty kres

Nie jestem sobą Ty to wiesz

Chciałem pokazać swoją inność

Dostrzegłaś tylko moją nicość

Wart jestem więcej niż te słowa

Byś mogła wierzyć wybacz popatrz

Nie umiesz dostrzec co to ból

Mnie sponiewiera jego ruch

Gdy lekkim dąsem patrzę wstecz

Ty nadal tu jesteś lecz ja już nie

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.