Zaczarowany ogród

Wchodzę w twój ogród
bez drżenia serca
mimo wszystkich wspomnień
jak zakwitłe kwiaty
kiedy wiatr w nich delikatnie szepcze
rankiem rosę strąca
niechcący
idę pod stopami
piasek skrzypi
siadam pod lipą na ławce
zanurzam oczy w różanej rabacie
lecz tu w półcieniu
wilec o uwagę prosi
w jego zamkniętych tobołkach
są nocy łzy
a kiedy rozpostrze płatki
ulecą jak ćmy
by czekać znów mroku
wszystkie barwy
jak na zaczarowanym obrazie
lato wymalowało