Łania
Widzę we śnie jej oczy barwy oceanu,
Biegnie gdzieś przed siebie przez polany,
Nie potrafię ocenić jej wewnętrznego stanu,
Stokrotki ścieżkę dla niej usłały.
Nie zatrzymuje się i wciąż ucieka,
Gubi łzy zamykając w nich marzenia.
Powinnam ją zawołać? Może poczeka.
Lecz znika nie pozostawiając śladu swojego istnienia
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
Prześliczny...
- Autor: Sophia Dodany: 09.11.2015, 21:27