Niezasadzony kwiat

w dłoniach najcenniejszy skarb
nigdy nie zasadzony kwiat
i ziemia uschnięta, a w niej kolorowy wiatr

niewinne dziecko i białe posłanie
dom spawany wapnem
w nim ciepłe słowa, nigdy nie wypowiedziane

kalanie słowem i szept zgody
krzyki trzęsących się szyb
pocałunek złożony rankiem, szum wspólnie dzielonej wody

śmierci cierń i narodzin brzask
pierwszy krzyk, ostatni dech
gdy to wszystko czekało jeszcze nas

gdy trzymam w rękach niezasadzony kwiat
zaschniętą ziemię, tlący się czar
to czuję na twarzy kolorowy wiatr
a w nim zapach twoich włosów
szarzejący ich blask

Autor: Herbert Kategoria: Miłosne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


smutne /5

  • Autor: yna Zgłoś Dodany: 18.03.2016, 09:27

*