Nitki

Oplotło mnie życie przeróżnymi nitkami
zasupłało węzłem złych i dobrych doświadczeń
nowe dni jak fale szalejące tsunami
zalewają giną dodają nowych znaczeń

Najwięcej czasu i miejsca zajmuje miłość
to ona mnie trzyma w najmocniejszym kokonie
czasem burzy spokój rozbudza wielką tkliwość
zamienia szarości w kolory w słowach tonie

Najtrwalszą nitką jest też przypięta tęsknota
od serca oderwać w żaden sposób nie można
to już cały kłębek co tak szczelnie omotał
tam rodzą się wiersze to świątynia nabożna

A całość oplata niteczkami pragnienie
szczęścia i osoby bliskiej w zasięgu wzroku
takie zwyczajne to przecież ludzkie łaknienie
rozwija niteczki najmocniej tuż po zmroku

Autor: lucja.haluch Kategoria: Filozoficzne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


*

  • Autor: jbw-u Zgłoś Dodany: 20.03.2016, 14:59

*

  • Autor: acha Zgłoś Dodany: 20.03.2016, 13:23

Życie jak warsztat tkacki pracuje, lecz nić pajęcza ta daje dary, gdy przepojona słońcem i rosą; nic nie dorówna jej pięknu miary. Z jednym wyjątkiem, ludzkiej miłości, która nie nicią, lecz wstęgą grubą, ona otacza nas swym kochaniem jak w szybkim nurcie uczucia strugą...:))

*