Widok mgła przesłoniła,
lecz mgła co zapach ciała
niesie z wiatru powiewem,
jest mleczna jakby z miodem,
bo słodycz czuję w piersiach.

Mgła ciężka, ale ciężar
ten taki, jakby eter
w komórkach działał moich
wdychany z myślą każdą
o tylko tym imieniu.

I pomimo zachodów,
wschodów, burz i łez deszczów,
mimo liczby pór roku
większej we mnie niż w świecie,
moja mgła obcesowo
nie podlega przyrodzie.

Smugę światła ma własną,
choć wąską, to wabi,
oczom drogę nakreśla,
w rytm pulsu marsz wyznacza,
oporu mgła nie stawia.

I choćby to zjawisko
sprawiło, że oślepnę,
strach za mną się nie czai,
bo widzę przecież sercem,
bo słodycz będę czuła.

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.

---

Bardzo dobry wiersz
Porusza zmysły
Można zbłądzić w tej mgle
Nie wróciwszy do tej lektóry ponownie..

• Autor: J.S.hromy Dodany: 19.04.2016, 01:52

*

• Autor: farfalla Dodany: 18.04.2016, 22:34

Pełny, ładny,bogaty wiersz.
Kobiecy :)
To oczywiście duży komplement :))
W środkowej zwrotce ,jakby zaburzony sens.
Taka indywidualna ,autorska mgła-raczej nie powinna
podlegać pospolitości.Byłoby dziwne ,gdyby podlegała.
Obrzydliwie mieszam :((

• Autor: ddt Dodany: 18.04.2016, 21:16

*

• Autor: szybowiec Dodany: 18.04.2016, 21:03

piękny wiersz

• Autor: laura2 Dodany: 18.04.2016, 20:49