Jedyny taki zapamiętany głos
Wiatr jesienny porwał z ziemi garść liści
I niesie je wirując, w tańcu jesiennej radości
Gonią je i w małe rączki chwytają dzieci
Przyglądam się zabawie z bukietem frezji
Wspomnienie spłynęło na mnie smugą woni
I stanęło przed oczy żywe, co skryte tajemnie
Powróciłaś, jak błysk zobaczyłem w twej dłoni
Frezje pachnące, które wtedy dostałaś ode mnie
We mnie wracają te chwile i w pięknie przetrwały
Zaciera się wolno piękny obraz ozdobny
Goniące dzieci, ty w śród nich i ja chłopiec mały
I twój śpiewny głos matki w świecie niepodobny
Autor:slonzok
Bolesław Zaja
Poetazeslaska
Autor: slonzok
Kategoria: Okazjonalne
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
Pięknie Bolku...
- Autor: ZOLEANDER Dodany: 24.07.2016, 10:44