Walka moja

Za rogiem zostawię przeciętność i okowy,
rzucę i pójdę na prawdziwą wojnę,
świat będzie piękniejszy, w miłości osnowy,
orszaki mego serca będą wielce strojne.

Będę ochoczo walczył do krwi ostatniej,
jeżeli tylko oddechu w płucach starczy,
nie skrzywdzę żadnej duszy bratniej,
zawalczę, przeciwne zostanie na tarczy.

A gdy już wrócę z pola walki trudnej,
spojrzę w głąb oczu i przytulę córeczkę,
i powiem, nie ma małej trudnej,
połóż na moim ramieniu główeczkę.

Darek Anioł