właściwie jutra są banalnie proste

nigdy nie byłam lżejsza od pragnień
ani cięższa od wstydu
spełniałam wszystkie wczoraj
rzucając myśli na wiatr
który wyrywa drzewom dłonie
a potem układa je na stos

dzisiaj stałam się kamieniem
złożonym z drobin piasku
którym urwano skrzydła do lotu

Autor: ivonna Kategoria: Filozoficzne

Oceń wiersz

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.

Mnie trapi Twoja nieobecność
A Ciebie obciążyli kamieniami
Wróć Iwonko a skrzydła odrosną
Taki smutny ten wiersz jak pustka
Po Tobie..

Autor: J.S.hromy Dodany: 16.05.2017, 01:31

:)))

Autor: Jan z Czerniewic Dodany: 20.01.2017, 19:55

Świetny :)

Autor: ZOLEANDER Dodany: 12.12.2016, 18:21

spełniałam wszystkie wczoraj
rzucając myśli na wiatr...

Autor: Szuiram Dodany: 12.12.2016, 09:12

Zaglądałam o Ciebie Iwonko, a tu nic. Wiersz przejmująco piękny,pełen dramatyzmu, jakże mi bliski, ***********, na osłodę całuski dla Ciebie :)))

Autor: ela_zwolinska Dodany: 12.12.2016, 01:10

Te skrzydła.. Przytulam..

Autor: lucja.haluch Dodany: 11.12.2016, 23:22

Smutno tu #

Autor: kosma Dodany: 11.12.2016, 23:00

Nastrój rezygnacji. Ładne te /drzewa z dłońmi /
Cieszę się ,że piasek nie lata - skojarzenie z pyłem w ustach i wszędobylskimi drobinami za kołnierzem :) Ale strofa urodziwa.
Całość super.