Historia miłości cz.9

Miłość ta piękna, przeogromna, miłość jedyna jej nie ma końca,
Miłość zastąpiona wszystkim co nie ważne,
Miłość zrobiła we wnętrzu człowieka zamęt,
Miłość walczy z normą społeczną, rozumem,
Miłość chce kochać lecz ją zatrułeś, zabiłeś, zgniotłeś,
Miłość to głębia Ty pokierowałeś się tym co powierzchowne,
Miłość to anielski dotyk który wnętrze smyra,
Miłość to coś czego każdy z nas szuka,
Miłość to samotność dla tego kto miłości nie zna,
Miłość to ból dla tych co mają zatwardziałe serca,
Miłość jest w nas lecz jej nie dopuszczamy,
Miłość odchodzi gdy tylko chcemy, nic nie dajemy, pożądamy.
Jesteśmy aniołami uwięzionymi w ludzkim ciele,
Anioł to dusza lecz umysł wie o niej niewiele,
Anioł to byt, który chciałby latać w miłości tam gdzieś wysoko,
Anioł jest dobry nawet wtedy gdy jesteśmy w grobie jedną nogą.
Anioł chciałby rozwinąć swoje skrzydła
Anioł to głębia człowieka którą powierzchowność wyniszcza,
Anioł to uczucia takie wielkie i niezbadane,
Anioł staje się słaby u tych co kierują się rozumem i jego pożądaniem.

Autor: Zrozumienie Kategoria: Filozoficzne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.