SPOKÓJ

Zbudziłeś mnie z letargu
Spojrzenie nieprzytomne
Stoję przy życia brzegu
Myśli w końcu spokojne
Ocean szczęścia czeka
Zachwiana przez momencik
Zaryzykować trzeba
Nieznane duszę nęci
Z nadzieją w sercu wchodzę
Wyciągasz do mnie dłonie
W wodach radości brodzę
Miłości się pokłonię
Popłyńmy w zapomnienie
Poszukać nowych lądów
Niech prowadzi pragnienie
Do wspólnych słońca wschodów

Autor: Edyta37 Kategoria: Różne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


pięknie :)))

  • Autor: Anna G. Zgłoś Dodany: 06.06.2017, 07:08

5*

  • Autor: aneta45 Zgłoś Dodany: 05.06.2017, 19:36

Super...:) Pozdrowienia serdeczne :)

nieznane zawsze nęci...

  • Autor: hopeless Zgłoś Dodany: 05.06.2017, 18:52

6*

  • Autor: wiola115 Zgłoś Dodany: 05.06.2017, 17:50

6* :)

  • Autor: Markus37 Zgłoś Dodany: 05.06.2017, 17:42

Spokojnie, klawo :P

  • Autor: Zefir Zgłoś Dodany: 05.06.2017, 17:32

*****

  • Autor: krysta Zgłoś Dodany: 05.06.2017, 17:00

Niech prowadzi:)

  • Autor: hera41 Zgłoś Dodany: 05.06.2017, 16:16

daj e 5 :)

Bardzo ,ale to bardzo...>>>5

  • Autor: Alan Zgłoś Dodany: 05.06.2017, 14:18

6*

I popłynęłam.

  • Autor: wariatka Zgłoś Dodany: 05.06.2017, 14:04