Spacer nad Sekwaną

Przechadzam się ulicami Montmartre.
Widzę jak piękne jest życie.
Artyści malują swoje najpiękniejsze dzieła.
Przystaję na chwilę, patrzę na Cité.
Bukiniści do turystów uśmiechają się.
Bo widzę jak piękny jest świat,
gdy jestem szczęśliwa.
Nad Sekwaną zakochani trzymają się za ręce.
Głos Edith Piaf unosi się po całym mieście.
Dzwonnik wita mnie w Notre Dame,
a pod katedrą wymawiam życzenie.
Bo chcę wrócić tam, gdzie piękny jest
świat, bo jestem szczęśliwa.
Bo widzisz jak piękny jest świat,
gdy jesteś szczęśliwy.

Autor: HermionaMarta Kategoria: Filozoficzne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


Pięknie :)

Szczęście upiększa...