Rubikon

Legiony uczuć przekroczyły
Rubikon
Myśli niepostrzeżenie
Zawinęły się w kokon
Bym mógł
Oprzeć się pokusie tak silnej

Marzeniami ubrane niczym w pancerzu
Teraz zamknięte tak tkwią
Już nigdy nie dopuszczę
By porosły rdzą

Obudza się
Powstaną
Kiedy nadejdzie czas
Lecz jeszcze nie dziś
Jeszcze nie teraz

Cierpliwość jest darem
Wypracowanym
W codzienności kształtowanym
Tak oplutym
I zapomnianym

Obudzony z letargu znów powstałem na nogi
Dbając o chwil
Trwałą jakość i piękno
Opuściłem na moment wzrok
I ujrzałem przez tych sekund kilka
Jak w odbiciu drewnianej podłogi
Wszystko inne jest teraz jakby za mgłą

Za to w moim sercu
Tak wyraźnie

Twoje imię zaległo

Uzbrojone uczucia legionem

A każda góra na drodze
Jest już tylko
Takim małym
Rubikonem