A JEDNAK
Truje powietrze głucha stagnacja
Kolejna kłótnia tego nie zmieni
Z niczyich ust cicha narracja
Kurtyna spadła w teatrze cieni
Szum myśli tyczy już nowe trasy
Dalekie od tych dawno utartych
Wychodzą ze swej fałszywej krasy
Z buńczucznym rytmem chęci upartych
Pora drzwi zamknąć bo już nie warto
Walczyć o szczęście niedoścignione
Zostawić przeszłość z uczuć odartą
Wyjść na spotkanie temu co nowe
Powitać śmiechem każdą okazję
Gdy złoty krążek już palec parzy
Rozbudzić w sobie dziką fantazję
Lepkimi udami świat okraczyć
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
Rozbudzić w sobie dziką fantazję zawsze warto!
- Autor: lukasz83 Dodany: 20.11.2017, 11:47
Też często tak chcę...
- Autor: ZOLEANDER Dodany: 19.11.2017, 13:23
Ej, Edytko, trafiłaś w punkt: tylko fantazja odróżnia nas od tłumu... Pozdrawiam z uśmiechem.
- Autor: hopeless Dodany: 18.11.2017, 16:47
czasem łyk fantazji jest wskazany .. pięknie napisane!
- Autor: halszka Dodany: 18.11.2017, 15:21
Codzienność przytłacza, czas na łowy
Tylko jutro z pewnością ból głowy..
- Autor: jbw-u Dodany: 18.11.2017, 14:07
Aj tam do przodu
Pani chce tylko skoczyć w bok troche
Piateczka
- Autor: Jonasz ten sam Dodany: 18.11.2017, 13:42
buńczucznym rytmem chęci upartych
- Autor: antosiekszyszka Dodany: 18.11.2017, 13:41
................
- Autor: post0 Dodany: 18.11.2017, 13:41
Trzeba iść do przodu!
Bardzo poetycko
- Autor: Naiko Dodany: 18.11.2017, 13:34
Jakie piekne i zywcięskie pokonanie rezygnacji i stagnacji przez bunt rozumu i woli życia!
- Autor: polana Dodany: 18.11.2017, 13:27