Truje powietrze głucha stagnacja
Kolejna kłótnia tego nie zmieni
Z niczyich ust cicha narracja
Kurtyna spadła w teatrze cieni

Szum myśli tyczy już nowe trasy
Dalekie od tych dawno utartych
Wychodzą ze swej fałszywej krasy
Z buńczucznym rytmem chęci upartych

Pora drzwi zamknąć bo już nie warto
Walczyć o szczęście niedoścignione
Zostawić przeszłość z uczuć odartą
Wyjść na spotkanie temu co nowe

Powitać śmiechem każdą okazję
Gdy złoty krążek już palec parzy
Rozbudzić w sobie dziką fantazję
Lepkimi udami świat okraczyć

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.

---

Rozbudzić w sobie dziką fantazję zawsze warto!

• Autor: lukasz83 Dodany: 20.11.2017, 11:47

Też często tak chcę...

• Autor: ZOLEANDER Dodany: 19.11.2017, 13:23

Ej, Edytko, trafiłaś w punkt: tylko fantazja odróżnia nas od tłumu... Pozdrawiam z uśmiechem.

• Autor: hopeless Dodany: 18.11.2017, 16:47

czasem łyk fantazji jest wskazany .. pięknie napisane!

• Autor: halszka Dodany: 18.11.2017, 15:21

Codzienność przytłacza, czas na łowy
Tylko jutro z pewnością ból głowy..

• Autor: jbw-u Dodany: 18.11.2017, 14:07

Aj tam do przodu
Pani chce tylko skoczyć w bok troche
Piateczka

• Autor: Jonasz ten sam Dodany: 18.11.2017, 13:42

buńczucznym rytmem chęci upartych

• Autor: antosiekszyszka Dodany: 18.11.2017, 13:41

................

• Autor: post0 Dodany: 18.11.2017, 13:41

Trzeba iść do przodu!
Bardzo poetycko

• Autor: Naiko Dodany: 18.11.2017, 13:34

Jakie piekne i zywcięskie pokonanie rezygnacji i stagnacji przez bunt rozumu i woli życia!

• Autor: polana Dodany: 18.11.2017, 13:27