PRZEGRANA

Potykam się na trudach życia
Zdzierając łokcie o marzenia
Jestem jak pył w kręgu niebycia
Nieostra kopia swego cienia

Do krwi przygryzam sine usta
Ból rwie na strzępy dni nie moje
Świat gna do przodu niczym mustang
I tylko ja wciąż w miejscu stoję

Autor: Edyta37 Kategoria: Filozoficzne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


świetne

  • Autor: kurczak7 Zgłoś Dodany: 28.11.2017, 21:16

Nie tylko Ty... :)

Nie jesteś przegrana, wygrywasz piękną poezją!

  • Autor: lukasz83 Zgłoś Dodany: 25.11.2017, 23:29

Nieprawda, rozwijasz się. Przynajmniej tworząc. Smutno, lecz jak zwykle bardzo składnie.

  • Autor: Naiko Zgłoś Dodany: 24.11.2017, 01:43

ciekawy,
podoba mi się bardzo

czasem warto zrobić krok w tył, czasem warto się zatrzymać
czasem warto iść wolniej
czasem warto iść pod prąd

ale zawsze warto kochać, wierzyć, dziękować...być człowiekiem :)
uśmiechać się...

Wszyscy się potykamy Edytko
Głowa do góry i do przodu
Czas ruszyć z miejsca..

stojąc nie biegnę, choć uciec bym chciał
dlaczego? bom tylko cieniem się stał

  • Autor: Cień Zgłoś Dodany: 23.11.2017, 21:46

*

  • Autor: bukmar Zgłoś Dodany: 23.11.2017, 19:36

Pięknie napisane 5*

  • Autor: halszka Zgłoś Dodany: 23.11.2017, 19:03

Stojąc odpoczniesz i pójdziesz dalej :)

  • Autor: polana Zgłoś Dodany: 23.11.2017, 18:59

druga strofa głos plus :)

  • Autor: Lugano Zgłoś Dodany: 23.11.2017, 18:37

Podziwiam za lekkość rymowania... prawie piosenka. Uciekam potańczyć. Jak wrócę wpadnę tu na chwilę:) Życie naprawdę może być bajką... tylko uważajmy na tzw. okazje ... potrafią ostro pokąsać.

  • Autor: hopeless Zgłoś Dodany: 23.11.2017, 18:24