ehh...
Ponad osiem lat temu napisałem pierwszy wiersz,
Nie wiem, czy ten ostatnim nie będzie lecz
Gdy odbiorę sobie poezję to wiem.
Wpadnę w depresję.
Ograbiłem się z największej pasji.
Nie ograbiłem się z niej, zgubiłem sens w świetle niemych twarzy.
Tyle tych twarzy jest.
Dlaczego stały się kamieniami?
Gruzy snów dawnych porosły mchy,
Już słudzy dni czarnych urośli wzwyż.
My gramy w szachy na planszy uczuć i...
Sami jesteśmy pionkami.
Tak bardzo chcę nie chcąc już niczego,
Kiedyś prosiłem o talenty, dziś nie chcę żadnego.
Prosiłem o jeden, a mam tak wiele tego,
Ale po co? Chciałem dawać, dziś się dziwią dlaczego.
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
Proszę, pisz :) Własnie dlatego, że tyle jest niemych i kamiennych twarzy ..
- Autor: polana Dodany: 27.11.2017, 14:17
Rozterki .. ! Jutro znów będzie dzień ... lepszy. A pisanie pomaga żyć.
- Autor: halszka Dodany: 26.11.2017, 23:24
Nie przestawaj pisać ..... :
- Autor: midźka Dodany: 26.11.2017, 19:54
Pisanie wierszy pozwala wypuścić nasze niepokoje, smutki ale i przekazać uczucia i radość..Warto pisać ..
- Autor: lucja.haluch Dodany: 26.11.2017, 16:41