Przestań rozpaczać maleńka
On będzie lepszy ode mnie
Zamknie twój strach w silnych rękach
Gdy wiara w marzenia zwiędnie

Ja dać Ci dziś nie potrafię
Ogni tańczących na wodzie
Snów śpiących w porannej kawie
I słońca w myśli ogrodzie

Nie ofiaruję ci wiatru
Co czarne chmury rozwieje
Zamknę go raczej wśród kwiatów
By w nich rozbudzał nadzieję

Inny dać może Ci wszystko
Poniesie prośby do nieba
Rozpali w sercu ognisko
To nic że go jeszcze nie ma

On przyjdzie niespodziewanie
Tak zaskakują nas cuda
Musisz to wytrwać kochanie
Bo szczęście rodzi się w trudach

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.

---

Piękna puenta...

• Autor: ZOLEANDER Dodany: 13.12.2017, 18:53

ależ prawdziwa puenta, za całość ********:)))

• Autor: ela_zwolinska Dodany: 12.12.2017, 23:43

Jak skomentować Twój wiersz? :) Dobre metafory, rytmika, treść. W pierwszej chwili miałem wrażenie zbyt dokładnych rymów, ale czytając powtórnie, widzę że nie ma ich wcale zbyt wiele. Wiersz płynie.

• Autor: ddt Dodany: 12.12.2017, 21:30

Tak jest że wszystko rodzi się w trudach
Pozdrawiam serdecznie Edytko..

• Autor: J.S.hromy Dodany: 12.12.2017, 21:22

Wiersz jak zwykle.. piękny, a druga zwrotka... dla mnie cudo!
Pozdrawiam. 6*

• Autor: halszka Dodany: 12.12.2017, 20:20

Szczęście rodzi się w trudach, sama prawda. Wspaniały wiersz, aż mnie dreszcze przeszły!

• Autor: lukasz83 Dodany: 12.12.2017, 18:53

...o jakże błogo jest czytać
te słowa tu napisane
czytam a mogłyby być
w piosence zaśpiewane
bo miło wieczorem usiąść
po całodziennym trudzie
być pewnym że gdzieś
na świecie
są aż tak zdolni ludzie

• Autor: kurczak7 Dodany: 12.12.2017, 17:57