Nostalgii chwile


przez palce ucieka życie jak piasek
ja czekam cierpliwie na taką chwilę
gdy w biegu rozterek przystanie czasem
bym mogła skosztować choć okruszynę

zbiorę marzenia niczym poziomki
bardzo dojrzałe czerwone i słodkie
pachnące jak latem niewinne fiołki
maleńkie i piękne lecz jakże ulotne

splotę wszystkie w kwiecisty wianek
nieśmiało włożę go sobie na głowę
lecz już gasnący świecy kaganek
sprawia że żyje tak jakby w połowie

jeszcze ubiorę odświętne odzienie
ciepłym wiatrem podszyty płaszczyk
pragnień wszystkich było tak wiele
że twarz zdążyła się już pomarszczyć

jeszcze otworzę skarbów wielki kufer
gdzie wspomnień czar uśpiony
wypłynie jak wody rwący strumień
wygnane marzenia chcąc dogonić

zatańcze lekka jak srebrne piórko
z barwnym motylem walczyka w lesie
od klucza życia niewielką dziurką
zobaczę co los jeszcze przyniesienie

Agata Kozieł

Autor: jestestwo Kategoria: Różne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


Przepięknie

  • Autor: Wino Zgłoś Dodany: 05.07.2018, 09:49

Piekny wiersz! *6!

  • Autor: OPAL Zgłoś Dodany: 01.07.2018, 18:12

Ma klimat :)

  • Autor: Miraż Zgłoś Dodany: 01.07.2018, 10:21

piękniuchno napisałaś :)

  • Autor: acha Zgłoś Dodany: 30.06.2018, 09:31

:)

  • Autor: ddt Zgłoś Dodany: 29.06.2018, 22:26

Bajka, :)

  • Autor: artur s Zgłoś Dodany: 29.06.2018, 20:00

Piękny:)
6!

  • Autor: hera41 Zgłoś Dodany: 29.06.2018, 18:47

Piękny, sercem pisany wiersz
Pozdrawiam Agatko..

Zwiewny i wyrazisty zarazem :)

Ehhh.. Cudnie napisane :) 5! Serdecznie pozdrawiam..

Tak ładnie napisałaś o marzeniach i czasie...
Pozdrawiam...