"Kompasji Miłości!"
Jak miedza utęskniona
Jak obłok na niebie
Postura Twa słodka
kołysana przez wiatru mierzeję.
Wędruję tymi polami,
co widok taki Twój
dla mnie ogarnia.
Błądząca pomiędzy myślami
Ja i osobistości pewnej monarcha.
O! Różo Najszlachetniejsza,
gdzie Twa biała ręka,
która światem całym włada?
Gdzie Twa dobroć najspokojniejsza,
która sny mnie w głowie układa?.
Pod blaskiem Aniołów,
Przed tronem Miłosierdzia,
Tęskno mej duszy
i Tobie ona to zawdzięcza.
Wołam w głosy rozdarte
i proszę zaparcie,
byś się pojawił do mnie otwarcie
chociaż serce tego nie jest warte.
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
,bosko napisane
pozdrówko :)
- Autor: acha Dodany: 02.08.2018, 18:10
hahaha no dobrze to zostawię :)
- Autor: Natalia1607 Dodany: 28.07.2018, 19:36
Nie pal ich, bo czym ja będę się zachwycał?!
- Autor: lukasz83 Dodany: 17.07.2018, 10:31
:) Jestem bardzo wdzięczna, że ktoś jeszcze czyta mój wiersze, ja bym je najchętniej wszystkie spaliła :D
- Autor: Natalia1607 Dodany: 17.07.2018, 08:47
Bardzo piękne to wołanie. Cudowny wiersz!
- Autor: lukasz83 Dodany: 16.07.2018, 19:24
Aż słychać to zawołanie :)
- Autor: ZOLEANDER Dodany: 16.07.2018, 15:24