"Kompasji Miłości!"

Jak miedza utęskniona
Jak obłok na niebie
Postura Twa słodka
kołysana przez wiatru mierzeję.

Wędruję tymi polami,
co widok taki Twój
dla mnie ogarnia.
Błądząca pomiędzy myślami
Ja i osobistości pewnej monarcha.

O! Różo Najszlachetniejsza,
gdzie Twa biała ręka,
która światem całym włada?
Gdzie Twa dobroć najspokojniejsza,
która sny mnie w głowie układa?.

Pod blaskiem Aniołów,
Przed tronem Miłosierdzia,
Tęskno mej duszy
i Tobie ona to zawdzięcza.

Wołam w głosy rozdarte
i proszę zaparcie,
byś się pojawił do mnie otwarcie
chociaż serce tego nie jest warte.

Autor: Natalia1607 Kategoria: Miłosne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


,bosko napisane
pozdrówko :)

  • Autor: acha Zgłoś Dodany: 02.08.2018, 18:10

hahaha no dobrze to zostawię :)

Nie pal ich, bo czym ja będę się zachwycał?!

  • Autor: lukasz83 Zgłoś Dodany: 17.07.2018, 10:31

:) Jestem bardzo wdzięczna, że ktoś jeszcze czyta mój wiersze, ja bym je najchętniej wszystkie spaliła :D

Bardzo piękne to wołanie. Cudowny wiersz!

  • Autor: lukasz83 Zgłoś Dodany: 16.07.2018, 19:24

Aż słychać to zawołanie :)