flauta

w ciszy kosmosu opadły żagle
z bocianiego gniazda
wołanie chłopca

ani śladu kosmicznego wiatru
grawitacja marszczy fale
na ciemnym obliczu
słońca

wszyscy na pokład - kapitan -
do Ziemi dociągniemy
na wiosłach

Autor: ddt Kategoria: Różne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.

Polecam obejrzenie filmu PASAŻEROWIE....
Niby statek kosmiczny, który leci w przestrzeni ponad 100 lat, niby kosmos i nic się nie dzieje....a jednak zdarzyła się piękna miłosna historia...
Ale to tak przy okazji kosmosu mi się nasunęło:)
Pozdrawiam:)

  • Autor: Anna G. Zgłoś Dodany: 27.09.2018, 19:03

Może zlap(cie) za jakiś warkocz (komety)?
(a nawiasem mówiąc - wiersz dla mnie wcale nie brzmi optymistycznie, raczej frustrację i desperację widzę...)
Pomyślny wiatrów (kosmicznych) Witku! :)

  • Autor: OPAL Zgłoś Dodany: 27.09.2018, 18:30

Początek fajnej historii :)

z wielkim optymizmem, ciekawie przeniosłeś akcję w Kosmos, wiersz SUPER *****:))

Pięknie. Oddaje odwagę, determinację, frenezję i samozaparcie odkrywców...
A zadanie będzie trudne bo nie wiem gdzie tam dulki włożyć? :)

  • Autor: artur s Zgłoś Dodany: 27.09.2018, 11:40