Z kąta sali

z łóżka w kącie sali na tle jasnej ściany
jej zapadłe usta do wszystkich się śmiały
oczu ciemny błękit tym bardziej głęboki
że go otaczały śnieżnobiałe loki

kiedy o swych dzieciach i wnukach mówiła
w ciało wstępowała niepojęta siła

syn dobry zaradny wiecznie zabiegany
bukiet róż przysyła zawsze na dzień mamy
wnuk grzeczny i zdolny wnusia niczym anioł
pamietają babcię w każde święta dzwonią

w oczach rozbłyskały iskierki wesołe
i śmiała się każda zmarszczka na jej czole

tylko w dni świąteczne wyglądała z kąta
nieco pochmurniała siedziała milcząca
króciutkie spojrzenia rzucała ukradkiem
gdy ktoś z korytarza pociągał za klamkę

w daremnym czekaniu wlekły się minuty
póki mrok nie zmienił nieba w granat smutny
a gdy gość ostatni zamykał drzwi sali
twarz stygła w bezruchu oczy wilgotniały


Autor: bjedrysz Kategoria: Różne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.

Piękny i wzruszający wiersz...

Piękny :)

  • Autor: Dana Zgłoś Dodany: 20.12.2011, 18:48

pewnie tylko powtórzę, ale piękny i wzruszający wiersz. Wyrzuca na wierzch ten smutek i strach przed starością i chorobą (z którą też kojarzy mi się treść), który każdy w sobie kryje na dnie serca. Pozdrawiam :)

  • Autor: Nenke Zgłoś Dodany: 05.12.2011, 16:11

piękna i poruszająca opowieść! Uwielbiam Twoją wrażliwość!

  • Autor: MAK Zgłoś Dodany: 02.12.2011, 16:36

Poruszyłaś, bardzo smutny temat . Ale za to zrobiłaś to tak pięknie.

  • Autor: Holiness Zgłoś Dodany: 30.11.2011, 09:13

Coś wspaniałego... W niezwykły sposób podjęłaś temat starości i samotności. Jak ty pięknie piszesz o zwykłych, ludzkich sprawach, o których często nie myślimy goniąc za tym, co mylnie uważamy za wartościowe...

  • Autor: lukasz83 Zgłoś Dodany: 28.11.2011, 11:26

Basiu! To smutny kawałek życia, ale prawdziwego życia... Nie wiemy jacy będziemy, ale wiemy co dla nas dobre. Czasem na tym się kończy. Wiersz wspaniały! Pozdrawiam

Basiu! Poruszasz tak szczerze- prawdziwie ludzkie tematy! Dziękuję!

  • Autor: Leo53 Zgłoś Dodany: 23.11.2011, 15:03

Zachęca do zadumy nad ludzką kondycją. Głaz dynamit rozsadza, czy słowo?

Ten wiersz poruszy nawet głaz...

Dziewczyno o czułym ,szlachetnym i złotym sercu, dzięki za wspaniały wiersz o latach mi bliskich. Dziękujemy z mężem za piękne życzenia. Pozdrawiam

  • Autor: maria24 Zgłoś Dodany: 21.11.2011, 17:14

Oj, wzruszylam się, podjęłaś smutny temat, starości i samotności, ale tak właśnie często bywa. Jak zwykle, potrafisz wspaniale przedstawić każdy temat. Pozdrawiam serdecznie:)

  • Autor: PaULA Zgłoś Dodany: 21.11.2011, 12:08

Basiu, napisałam już Mirkowi - zmęczenie materiału - czasem trzeba nabrać dystansu, odpocząć... nie ma ludzi niezastapionych :)

  • Autor: clean Zgłoś Dodany: 20.11.2011, 22:31

Lecz Ty ją dostrzegasz i Ty ją rozumiesz, W dodatku tak pięknie o niej mówić umiesz. Myślę, że gdy kiedyś ja będę tak leżała, zamarzy mi się, by bjedrysz tak pięknie O MNIE pisała :-)

  • Autor: Hanabe Zgłoś Dodany: 20.11.2011, 20:49

Przejmujący, Basiu... Ty widzisz to, czego nie widzą zapędzeni, goniący za wątpliwymi wartościami ludzie, którzy stracili z oczu to, co w życiu naprawdę najważniejsze...

  • Autor: Iwona1 Zgłoś Dodany: 20.11.2011, 19:36

Ktoś powiedział ,,telewizja zbliża ludzi z krańców świata a oddala sąsiadów,, Pęd i styl współczesnego życia oddala członków rodziny Winien niby system ,,wyścig szczurów,, Bo któż miałby czas na opiekę nad niedołężnym ojcem czy matką gdy trzeba kupić nowe auto mimo że staremu nic nie brakuje albo większy dom który stanie się tylko sypialnią ponieważ trzeba więcej pracować na spłatę rat No i jeszcze modne wakacje bo wszyscy jeżdżą... Dziękuję za poruszenie tematu Jesteś dobrą obserwatorką i wybacz iż zwrócę się personalnie - przykładem na skromnego dobrego człowieka Pozdrawiam serdecznie :)))

  • Autor: NowyVega Zgłoś Dodany: 20.11.2011, 17:37

Smutny, prawdziwy obraz z życia starszych, samotnych wśród tłumu. Pozdrawiam serdecznie.

  • Autor: andrzej Zgłoś Dodany: 20.11.2011, 17:20

I właśnie na święta najbardziej brak mi dziadka , mimo że kilka lat minęło.

  • Autor: Veroine Zgłoś Dodany: 20.11.2011, 12:35

Basiu , w twoich wierszach jest magia. Rzeczywistość , często bolesna ujęta w zaczarowane słowa , które są koroną twojej duszy i twojego serca. Kocham twoje wiersze , bo w nich widzę często samą siebie , swoje otoczenie ,mój ból , moją pasję. I cieszę się że takie kwestie poruszasz w swoich wierszach. Po ''Chorobie sierocej'' to twój kolejny wiersz , który wywołał u mnie łzy i tym razem wzruszenie , wielkie wzruszenie , zmuszenie do refleksji. Czytając ten wiersz , wspominam mojego dziadka - jedynego , dla którego byłam lustrem , co wielokrotnie powtarzał. Dziękuje. Weronika

  • Autor: Veroine Zgłoś Dodany: 20.11.2011, 12:29

Każdy Twój wiersz mnie porusza, zmusza do głębszej refleksji i spojrzenia w głąb swej duszy. Dziękuje Ci za to.

wrażliwa tonacja granatu niekiedy jest niebem w nas samych ....inaczej się nie da.....pozdrawiam

  • Autor: tomasz Zgłoś Dodany: 20.11.2011, 07:40

bardzo piękny wiersz i wzruszyłam się..

  • Autor: aneczka Zgłoś Dodany: 19.11.2011, 22:43

Basiu...wzruszyłam się. Kolejny raz. Masz piękne i wrażliwe serce. Dotykasz słowem najgłębszych pokładów wrażliwości. Dziękuję :*

  • Autor: lilidae Zgłoś Dodany: 19.11.2011, 22:28

Basiu niezwykle wzruszający wiersz,smutna prawda ,nigdy bym nie chciała dożyć takiej chwili

z tym się nigdy nikt z żyjących nie pogodzi a jednak nazbyt często się z taką sytuacją spotykamy Bolesna i smutna prawda opisana przez Ciebie Basiu Pozdrawiam Wiem że trzeba i należy pisać na ten temat lecz serce boli gdy go czytałem

:):):)

  • Autor: clean Zgłoś Dodany: 19.11.2011, 20:09

niezwykle ujmujący wiersz... Wzruszający i piękny

  • Autor: merlin30 Zgłoś Dodany: 19.11.2011, 19:58

Basiu - Twoja wrażliwość mnie zachwyca...

  • Autor: diremark Zgłoś Dodany: 19.11.2011, 19:53