anielka i jej siostra jenna
jest nas już dwie
kominkowe wróżki
osmolone kurzem codzienności
i leciutkie
bo bez ciężkiej różdżki
jest nas już dwie
ćmy okrutnie nocne
co się tłuką po północy i nie
mogą zasnąć
bo światło za mocne
o mój Boże
czy stworzyłeś nas na ciem podobieństwo
wróżek pokrewieństwo
na ból codzienności
i światła przebłyski
czyś nas tak obie od początku
chował na dnie
Twej kołyski
lecą te ćmy do Światła
a Światło im pióra rozgrzewa
słowo się rozlewa
pod nieba aksamitem
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
Pięknie.
- Autor: Wino Dodany: 26.05.2014, 14:24
podoba mi się:):):)
- Autor: LuKra47 Dodany: 28.01.2012, 10:58
Cieszę się, że mogłam to przeczytać. Zapomnę szybko, ale przez chwilę chociaż coś pięknego mnie musnęło :)
- Autor: PeggySue Dodany: 27.01.2012, 21:40
cieszę się że przypadłyście sobie do serca, moje utalentowane skowroneczki
- Autor: Akacja Dodany: 26.01.2012, 03:15
:)
- Autor: jagna84 Dodany: 25.01.2012, 22:19
żeby świeciły ćmy na krańcach ciemnej nocy trzeba wyrywać z ognia trzepotu skrzydeł niedosyt
- Autor: diremark Dodany: 25.01.2012, 22:05
a buziak jeszcze zatem!:)
- Autor: jagna84 Dodany: 25.01.2012, 16:54
oniemiałam z zachwytu - to jest jak gwiazdka z nieba, znaleziona o świcie na ścieżce... dziękuję, Jagno :)
- Autor: jenna Dodany: 25.01.2012, 16:48
"kominkowe wróżki osmolone kurzem codzienności" świetne! :))
- Autor: krakowiankamaja Dodany: 25.01.2012, 13:04
dziękuję:)pozdrawiam na resztę dnia!
- Autor: jagna84 Dodany: 25.01.2012, 12:16
Podoba mi się Twój zwrot ,, chował na dnie Twojej kołyski,, Pozdrawiam serdecznie Roman
- Autor: skorpion Dodany: 25.01.2012, 12:12