powiedz mi kto wie

POWIEDZ MI - KTO WIE…..

Dlaczego szczęście wytęsknione
Jest tak ulotne , nieuchwytne ?
Czy dusza może chwycić dusze ?
Ustami usta upragnione
Rozgniatać….

MARZĄC
Nie czując nic prócz bólu
Chwili , serca , pragnienia….
Czekając na westchnienie – ocalenia..
Nie swojej jednak duszy –
Lecz J E J !!

TEJ
Która krańcem jest cierpienia;
Magią – co śpiew ducha - w obłęd i szał zmienia….

Lecz marzeniom się oprzeć i ona nie zdoła :
Choć umysłem – WOLNOŚCI , sercem – WIĘZÓW – woła…

Z ciemności – w zieleń , z szału - w spokój przejdę;
Wskaż mi kierunek – lotu biegu bycia ;
Myślom swym powiedz – nigdy nie odejdę!!!!!
Światło - jest w sercu;
Poza - nie ma życia………

Topie się stokroć …..Ratunku nie żądam….
Nikogo : siebie ludzi losu ….
CIEBIE jedynie ; uczuć naszych stosu..
Oczami świat już , nie duszą oglądam…

Cóż mogę zdziałać ?? – „ maleńki” wśród małych..
Z czym walczyć musze - i tego nie zrobię??
Kto lub co wrogiem ?? Czy myśli zuchwałych
Mam się wystrzegać ??

Czy zamknąć się w sobie ??
Jak dotąd - skorupą jak zimnem odziany….
Chowam co czuje - uczucia łachmany !!!??

Wolności - tego pragną moje też uczucia…
KOCHAĆ kobietę , żyć i toczyć boje …
Marzyć i myśleć : nie JA lecz OBOJE….

Stojąc w tunelu…
Z dwoma walizkami..
Jedna nauczki .. Druga doświadczenia..
Jedna spojrzenie …Ta decyzje zmienia….

Patrząc w światełko…
Nadziei…. Miłości…..
Świecące zawsze , na każdym zakręcie….
Czy strach , czy smutek , czy bojaźń zagości…
Zwątpienia lody - niech spłyną jak szarość!!!!.....
Gdy świat nadziei i radości wstaje…

tyle obietnic
pragnienia wolności
światła i uczuć
tyle co mam -

daję !!!!!

wiersz ten dedykuje Tobie
kobiecie którą poznałem minutę temu, ale choć wcześniej napisany – adresatką być możesz bo słowa moje czytać umiesz…

utwór ten powstał z potrzeby serca… miedzy północą a pierwszą w nocy … z potrzeby trafienia do serca wymyślonej kobiety , która będąc bardzo wrażliwą – wpuści poezje / o ile ten wiersz można do niej zaliczyć/