Wer

Puste oczy, jak rozbite lustra,
album cierpienia, przemocy ubóstwa,
bezsilnośc w bezsłowiu przemawia do świata,
utkana rzeczywistosc w płaczu i stratach.

Matka natura biegnie ku śmierci,
splamione krwią palce nieludzkiej ingerencji,
skracają się drogi tułaczek klas,
rozstrzygną się spory zmanipulowanych mas.


Autor: hurtnow Kategoria: Filozoficzne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


cała prawda w słowach.
miło :)

  • Autor: Sziua Zgłoś Dodany: 22.07.2012, 19:43