Wer
Puste oczy, jak rozbite lustra,
album cierpienia, przemocy ubóstwa,
bezsilnośc w bezsłowiu przemawia do świata,
utkana rzeczywistosc w płaczu i stratach.
Matka natura biegnie ku śmierci,
splamione krwią palce nieludzkiej ingerencji,
skracają się drogi tułaczek klas,
rozstrzygną się spory zmanipulowanych mas.
Autor: hurtnow
Kategoria: Filozoficzne
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
cała prawda w słowach.
miło :)
- Autor: Sziua Dodany: 22.07.2012, 19:43