Nasze serca

Czasem choć gwiazdy świecą
to jakby na zawsze zgasły
patrząc na ludzkie serca
to jak zasiane chwasty

wędrując w nocy z księżycem
to jak by ciemność była
patrząc na ludzkie serca
podłość kamień w niego włożyła

patrze nieraz na świat tak piękny
na nieba obłoki
wszystko gdzieś znika
bo ludzkie serca jak zimne potoki

coraz mniej dobrych serc jest na świecie
aż z żalu tego w środku aż gniecie
bo ludzkie serca tak lodowate
mało miłości zero litości w chciwość bogate

może świat zeszedł na psy
nie świat jest wciąż piękny
ale czy my





Autor: sibafketjow Kategoria: Różne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


na 5 :)

Dawno u Ciebie nie byłam, staram się nadrabiać zaległości. Za refleksję - 5.

Piękny wiersz!

  • Autor: klara Zgłoś Dodany: 14.10.2012, 13:56

Świetny.Pozdrawiam

  • Autor: mac790 Zgłoś Dodany: 14.10.2012, 12:55

Zgadzam się z Janem, że świat jest zawsze piękny...
A ludzkie serca? Też jest wiele pięknych i ciepłych, tylko mniej je widać, bo zło bardziej rzuca się w oczy, niestety...
Pozdrawiam :-)

  • Autor: Iwona1 Zgłoś Dodany: 14.10.2012, 12:42

Bez względu na to, jacy są ludzie, świat jest zawsze piękny!

Super. Prawdziwy.

  • Autor: Wino Zgłoś Dodany: 14.10.2012, 08:14