Postulat ósmy - Sprawmy, by Nasza Miłość rozkwitła w Sercach Wszystkich Istot Żywych - 85

Wysłuchaj człowieku innych, jeśli jest Ci źle.
Zdajesz się tylko na Siebie, a jestem tu też.
Potrafię Cię wysłuchać i doradzić,
aby nie kierował Tobą gniew.
On przecież niszczy i radość wydziera.
Postaraj rozwinąć w Siebie Miłość,
rozbudzić to Uczucie Tajemnicze.
Jeżeli nie potrafisz, pomocną dłoń daruję.
Ja również byłem taki ja Ty.
Abym mógł pomóc Ci,
wystarczy, że tego tylko zechcesz.
Wytworzę tyle Miłości, ile
będzie trzeba; oplotę Cię Nią.
Byś czuć to co ja mógł
i dawać innym dzięki Niemu.
Czy dziś, czy jutro,
za lat tysiąc, to Twój wybór.
Byle szybciej i jeszcze łatwiej,
Każdy, by tak powiedział.
Jest to jednak droga dłuższa,
niż przypuszczasz do celu,
upragnionego uczucia wolności.
Nie prostą i łatwą, lecz
wytrwałym być należy.
Jest ktoś Tu, przy Tobie dzisiaj;
pomocną dłoń wyciągająca osoba,
do Ciebie i Twojej Natury,
abyś się cieszyć mógł wreszcie.
To jest Tajemnica, ukryta w głębi
duszy, Istota jednocześnie Wielka.
Bóg i Miłość jest jednością,
Kosmos, Wszechświatów wiele ukrywa,
PAN Nasz jednak Jeden tylko kocha.

Wielcy i mali ludzie; jesteśmy tacy sami, jeśli przez pryzmat Miłości spojrzysz, tylko wtedy to zauważysz Promieniując Miłością do Wszelkich Istot Napisałem; o godzinie 14-30 – 15-30, dnia 29 października 1998 roku, Krzysztof Szufla.

Wiersz w wersji Video Recytacji:

Moja Recytacja: (chwilowo brak)

Dziękuję i pozdrawiam Krzysztof Szufla


Autor: krisov333 Kategoria: Religijne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.