Wyjdźmy na dach i popatrzmy na piękno nieba nocą.
Zostawmy w spokoju układy i pozycje.
Delektujmy się estetyczną formą piękna.
Znów powróćmy do okresu kształtowania się gwiazd.
Jestem malutkim człowiekiem w centrum wszechświata.
Magia nieba uświadamia mi moją małość.
Gdzieś tam w kosmosie pewnie jest życie.
Ja patrzę z zachwytem na blask gwiazd.
Luna ujawnia swe sekrety moim oczom,
czuję się "mikro-astronomem".
Moją lunetą są oczy wytrwałe.

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.

---

:)

• Autor: Dana Dodany: 29.10.2012, 21:23

piękny wiersz:)
lubię takie podpatrywanie nocnego nieba. szczególnie, gdy latem jestem nad jeziorem, baaaardzo daleko od wszelkiej cywilizacji. wtedy nieprzytłumione sztucznym oświetleniem niebo aż kapie od gwiazd, a Mleczna Droga zdaje się być blisko, na wyciągnięcie ręki. i tak jak w Twoim wierszu: "Magia nieba uświadamia mi moją małość".

• Autor: jesienna70 Dodany: 29.10.2012, 15:12

Zachwycający wiersz:)5

• Autor: Aramena12 Dodany: 29.10.2012, 08:34

Oczy to nasze okno na świat,nie ważne czy patrzysz tuż czy w przestrzeń.Słyszę lub mówię czasem-jesteś wielki/wielka.Dlaczego?Ktoś pomógł w trudnej sytuacji,itp tak więc nasze czyny sa równie wielkie jak kosmos.

• Autor: atena Dodany: 29.10.2012, 08:07

czlowiek nie jest znow takim nieistotnym ziarenkiem-potrafi zniszczyć swą planetę skutecznie...inne istnienia
mogą pokonać miliony lat swietlnych dzięki...wiedzy-
zagięcie czasoprzestrzeni:) i KTOŚ to wszystko ulepił
(wielki wybuch -boskiej mocy:) i są ludzie,co to wszystko widzą jak na dłoni:)-popatrzmy

• Autor: joanna144 Dodany: 29.10.2012, 07:40