w braku nadzieji

Pochłaniam życie jak ocean,
bez dna, płynę aby oszukać czas..
Dokąd pytam się: Mam się udać?
choć droga straszna i długo.
Tyle lat, tyle wylanych łez..
a ciągle Boże unikasz mnie.

Bez braku miłości,
usycham jak kwiat róży,
nie kochana, tym
bardziej gnije moje serce,

Bez braku wiary,
nie chcę żyć - po co?
Jak świat i tak nie chcę,
słabych i niejakich jak ja.
Po co mam się oszukiwać,
taki los, jestem przegrana, gdy
się narodziłam.

A nadzieja.. nie wiem umarła..

" nigdy nie bujny się żyć, to jest ważne,
bo Nadzieja daje ogromnie plony jest cudem samych Nas*