Zatrzymać chwile



Zatrzymać

Zatrzymałem je
całe , wszystkie bez wyjątku
tak chciałem
może zaborczo, infantylnie
proszę , niech zostaną
takie jedyne w swym tylko kolorze
namiętnych ust, figlarnego uśmiechu
pełne grzechu
ciał wytarzanych ugorem miłości
dążących do wytracenia swej świadomości
tego czego natura im dała
w swym darów dobrobycie
dobrobycie piękna
ciał
nagich , pięknych w swym wstydzie
jakim Bóg je obdarzył nie patrząc na ich przeznaczenie
ale wiedząc jakie ich piękno ma znaczenie
zapachem na moich dłoniach pozostały
nektarem duszy kochanej smakowały
jej smakiem połączonym z łez westchnieniami
połączone wszystkim czego najpiękniejsze chwile nam dały
smakiem wszystkiego czym są naznaczone
w bajce rozkoszy piszącej wiersze spełnione
zatrzymałem je
porywcze, namiętne, zarchaizowane muzyką
tym czym jest wspomnień żar
tym czym jesteśmy
i nigdy więcej być może nie będziemy
czułością spętane, miłością okazane
wzrokiem wpatrzone, śliną z naszych ust okraszone
onieśmieleniem zaznaczone
powiekami drgającymi w słupie ognia i czaru powielone
białymi świecami do bólu rozpalone
schizą myśli nieskromnych , zatęchłych ,pomieszaniem wszystkiego
tego
o czym non stop myślimy
myślami
które nie są wolne,przesadną rozumu naszego czasami są wolą
okręcone często
jakich słów nie ma dostatek
czarą wybierając uczucie
bez zbędnych słów, myśli, ograniczenia,namiastek
wolne , bezkompromisowe,patrzące tylko na nas
wzrokiem zdumionym, jakiego nie chcemy
miłością i jej wielkością wzruszeni
zatrzymałem
strachem skostniałym od myśli ciągłego tarzania
strachem rządzącym w mej podświadomości
utraty wszystkiego , tak nagle
jak w bezdennej studni puste wołanie
o pomocy zmiłowanie
wyśnione modlitwą codzienną
w kościele marzeń życia nadaremną
wymodlone w te wszystkie puste ciche noce
w samotności
braku ciepłego ciała i jego czułości
ciała, drżącego ,snem zamkniętego w okowach radości
tańcem dusz złączone
krokiem tańczących napisane
jak wierszem , jak słowem nigdy nie spisane
zatrzymałem bo chciałem
wiedząc że są ulotne i małe
wielkością naszego małego świata
zaczarowane
naszej tajemnicy strzeżonej tak skrycie
rozsadzające nasze dusze w zachwycie
bliskości ,radości z wzajemnego zrozumienia
które są nie do powielenia
są tylko nasze ni komu nie do oddania
nie będą miały już swej kopii w świecie
są nasze
zatrzymałem je.

Autor: vibo Kategoria: Miłosne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


:)

Śliczny wiersz :)