Czemu smutną masz twarz?
Zrobiłaś coś złego?
Czy kogoś dziś grasz?
Po co i dlaczego?!

Na dnie Twoich oczu
Wiara nie osiadła.
Czyżbyś na poboczu
Stanęła pobladła?!

W sercu kołatanie
Jakby od niechcenia.
Gdzie więc są kochanie
I siła tworzenia?!

Dusza z bezpieczeństwem
Nie dzielą alkowy.
Co jest z człowieczeństwem,
Twym znakiem firmowym?!

W umysle kotary
Przysłoniły sobą
Twe zacne zamiary,
Co były ozdobą.

Dlaczego więc zatem
Zwiesiłaś dziś nosa,
Miast patrzeć za kwiatem
Co ma tkwić w Twych włosach?!

Jedno niepowodzenie,
Naprawde tak mało
Demony i cienie
Rozhermetyzowało?!

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.

Z ogromną przyjemnością zatrzymałam się nad lekką i ciekawą lekturą tego wiersza

• Autor: barbara211 Dodany: 17.01.2013, 20:02