@
Nie tego boga słuchałem
zwiódł na manowce
wszystko co posiadałem
straciłem bezpowrotnie
ślepo wierząc w słowa
wysłannika piekieł
oddałem duszę w cyrografie
krwią przypieczętowaną
w czeluściach królestwa
dryfuję samotnie
szukając miejsca
by osiąść bezpiecznie
każda góra zajęta
szczyt wysoki i stromy
bezradnie wpełzam
spadając znów na dno
słyszę jak się śmieje
pazurem w stopy łechce
poi nektarem piekieł
karmi resztkami niemocy
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
dużo osób znajdzie w tym wierszu swój własny przekaz
nie nadałaś momentu który ukierunkowuje na sedno
taki 1 moment który każde myśleć w kontekscie np. miłości, religi, marzeń itd..
odziałaś cały wiersz w paru kontekstach
taki chyba był zamysł i bardzo dobrze wyszło
ale pamiętaj że to wyklucza go z szerszego grona odbiorców bo nie każdy czuje właśnie taki konflikt który opisujesz.
chociaż do mnie trafił jak gdyby był o mnie pisany :)
i nie pozwalaj siebie włożyć w każdy wiersz bo nie zawsze to ty musisz być jego podmiotem :)
- Autor: mad niu ascet Dodany: 18.03.2013, 22:36
Świetna wizja. Widać, że się wczułaś w utwór! 5!
- Autor: Patryk Strojny Dodany: 18.03.2013, 17:17
dobry wiersz5
- Autor: Aramena12 Dodany: 18.03.2013, 15:33
Gdzie jest Twój uśmiech, co budzi słońce?
Ja nie w wierszu, lecz w Tobie widzę smutek. Czy cyrograf to ostateczne rozwiązanie, czy walka z sobą i własnym bólem nie jest naszym piekłem.
Wiersz choć smutny ma w sobie dużo uczuć i emocji. Bezsilność wobec wydarzeń, gniew i strach i próba ratowania siebie, która jest nadzieją. Więc nie wszystko stracone.
Pozdrawiam cieplutko:)
- Autor: skorpion Dodany: 17.03.2013, 23:19
(:
- Autor: jesion Dodany: 17.03.2013, 21:47
*
- Autor: Wino Dodany: 17.03.2013, 17:42
Odnajduje się w tym. Naprawdę dobre. 5
- Autor: Jary Dodany: 17.03.2013, 17:23
piękne i smutne
- Autor: dorota Dodany: 17.03.2013, 16:29
Jak zawsze super pozdrawiam:)/5/
- Autor: Inclusus Dodany: 17.03.2013, 16:19