powódź

w jednej chwili
natura zatopiła
cały dorobek człowieka

nie ma domu
szybko stał się bezdomny

woda poniosła życie
na ocean płaczący

gdzie suchy ląd
który budził i usypiał

fotografie z dawnych lat
nasz album
w błocie gdzieś pokryty

obraz rozpaczy i cierpienia
wielkie jezioro

zamienione w śmietnik
w rzeczy ważne i mniej ważne

dla ludzi

ich świat tonie
oczy i serce widzi

ale cóż mogą zrobić

tylko prosić o cud

dosyć

Autor: aneczka Kategoria: Filozoficzne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


niesamowity 5

Matka natura jest nieobliczalna. Ludzi jej nie szanują, niszczą, i nie dziw się że się potem mść na człowieku

  • Autor: lamia Zgłoś Dodany: 11.06.2013, 00:19