powódź
w jednej chwili
natura zatopiła
cały dorobek człowieka
nie ma domu
szybko stał się bezdomny
woda poniosła życie
na ocean płaczący
gdzie suchy ląd
który budził i usypiał
fotografie z dawnych lat
nasz album
w błocie gdzieś pokryty
obraz rozpaczy i cierpienia
wielkie jezioro
zamienione w śmietnik
w rzeczy ważne i mniej ważne
dla ludzi
ich świat tonie
oczy i serce widzi
ale cóż mogą zrobić
tylko prosić o cud
dosyć
Autor: aneczka
Kategoria: Filozoficzne
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
niesamowity 5
- Autor: nieznajomy Dodany: 11.06.2013, 22:49
Matka natura jest nieobliczalna. Ludzi jej nie szanują, niszczą, i nie dziw się że się potem mść na człowieku
- Autor: lamia Dodany: 11.06.2013, 00:19