Prawdy nie sięgniesz
Z głodu niewiedzy zemrzesz
Idąc pod prąd
Na potępienie idziesz
Skóra pod pręgierzem życia
Pocięta w paski
Ciało krwawym spojrzeniem
Wychodzi na świat
I tylko chęć życia
Trzyma Cię tu
Wśród ludzi zawistnych
Upodlić człowieka potrafią
Na kilka wymyślnych sposobów
By bolało, by pamiętać jak najdłużej
Lecz nikt nie pochyli się
Nie zapyta, nie poda dłoni
Gdy dusza łka
A łzy wodospadem snują się
Po krętych ścieżkach życia

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.