+ Aura śmierci +

W znienawidzonych promieniach
palącego słońca
blednący cień istnienia odchodzi
coraz dalej i dalej
z wiatru podmuchem
tam...
+
Niebios żar resztek duszy
mej dopala w monotonnym lamencie
rozstaję się z bólem w słońca koronach
ścieląc upadek ciała w mogilnej przyszłości
+
Duszy mej resztek oddaję
smutnym bogom zatracenia
co w chmur kłębiastym obliczu
wzrokiem wznoszą piorunów
światłość ku sercu memu

(przy współpracy z Anetą w hołdzie Ciemności + lamia+)

+ lamia +


Autor: lamia Kategoria: Filozoficzne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


Świetnie napisane! 5!

Fajny.5.

  • Autor: Wino Zgłoś Dodany: 03.08.2013, 07:29

bardzo ok:) bardzo nawet :) pozdrawiam Was cieplutko:)))

  • Autor: ivonna Zgłoś Dodany: 03.08.2013, 01:43

Iwona a jak się skończyła polemika toczona po południu? Sorry, nie mogę być przy komputerze a pisze za mnie Aneta.

  • Autor: lamia Zgłoś Dodany: 03.08.2013, 01:40

PRADAWNI BOGOWIE WASZ CI ON :)) 5

  • Autor: ivonna Zgłoś Dodany: 03.08.2013, 01:37