Zabij nasze całe życie

Miłości niedobór.
Zabija mnie zwolna.
Podmuch wiosenny , wstrząsa młodymi liśćmi. Pachnie cała przyroda polna.
Czego jeszcze Ci potrzeba? - pytasz z uśmiechem tak spokojnym.
Niczego! - wciągam przez nos miłości odór.
Ale z Ciebie pomyleniec! - wychodzisz gniewnie z zaczerwienionymi policzkami.
Wrócisz i zacznie się ta romantyczna opowieść.
Nie wrócisz , znaczy nie możesz mnie znieść.
Będę siedział tu nadal. Nie zamierzam Cię szukać. Niczym szaleńczy goniec.

Idź na górę i zniszcz wszystko co Ci mnie przypomina.
Listy , wiersze , pamiętniki.
Niech Twój ból , pochłoną ściany tej budowli.
Aby się tu dobrze żyło. Abyśmy się tu zadomowili.

Autor: Simon Tracy Kategoria: Miłosne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


:):)5:):)

no smutny ... ;( 5

Rozumiem Cię, Simonie :)