Tydzień po...

kłęby myśli
ponad chmurami

nogi
skute codziennością

serce
wierzy kocha ma nadzieję

a głowa
głowa walczy sama z sobą

oczy
nie patrzą widzą Ciebie

uszy
nie chcą słyszeć a słyszą

śmiech
który budził mnie i uśmierzał świat

myśli
mogą sięgać w przyszłość
a nie sięgną powrotu

nogi
poniosą daleko
choć dopiero za chwilę

serce
coraz mniej
wierzy kocha ma nadzieje

głowa
powili zapomina Ciebie
a samotność staje się domem

oczy gasną
uszy więdną

uciekam w sen
bez snu
w twarz
wykutą z kamienia