Nie możliwie prawdziwi
Unoszę Cię gdy szybujesz w przestworzach
Rozmarzona słyszysz jak Cisze przerywa mój głos
Nie oczekuję niczego od Ciebie
Jestes wspaniałą kobietą o kręconych włosach
Piękna
zaistniałaś jako anomalia widziana tylko raz
Okiem rzadkości
Dostrzegłem Cię pośród samotności
Dlaczego to robię
Nie wiem
Bojąc sie zaufać znowu uciekam w popłochu
Czy już tak będzie zawsze
Dziekuje za wspolne wieczory
Nawet las w którym spie przestał szumieć
Układam z szyszek ten wiersz by las który uwielbiasz
śpiewał Ci o mnie...
Gdy spisz juz Przeprowadziłem noc przez Twój pokuj by
doznała prawdziwego piękna..
Całuję Cię Artystko Twój nie okiełznany Łowca
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
"pokuj" z Tobą..:-)//5
- Autor: ddt Dodany: 27.10.2013, 22:36