Nakarmię wróbelka
Nakarmię wróbelka tęsknotą wiatru
z miłością pochylę się nad kruchą istotką
Pozwolę buszować po mej dłoni
nie będzie ona klatką
I nauczę się żyć od brata mniejszego
oraz wierzyć w nowo narodzony dzień
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
Proste, ale pięknie opisane. 5
- Autor: Elka Dodany: 24.11.2013, 19:53
ślicznie :)
- Autor: Judyta Dodany: 24.11.2013, 19:32
jak go bedziesz karmił wiatrem to czarno to widze:)))bidulek uświrknie wnet:)) ale piątunie dostaniesz:))
- Autor: literka Dodany: 24.11.2013, 18:57
:) 5
- Autor: ivonna Dodany: 24.11.2013, 17:40
:)*
- Autor: mariola77712 Dodany: 24.11.2013, 16:26
Na moim balkonie pełno jest wróbli, które również karmię... Często jednak się biją o ziarenka, choć jest ich dostatecznie dużo. 5 Zamknąłeś pewien moment, chwilę w tych słowach
- Autor: Adelajda Dodany: 24.11.2013, 16:16
intrygujący wiersz :) 5
- Autor: corella10 Dodany: 24.11.2013, 15:47