czereśniowo

pamiętasz ten deszczowy dzień
kiedy schowani pod suknią czereśni
najpierw nieśmiali i dzicy
patrzyliśmy na siebie jak najwięksi wrogowie
bo to ja Cię namówiłam na spacer
Ty nie odmówiłeś mimo że niebo
ołowiem zasnute ciężko już grało
i ta energie pierwszego muśnięcia
niby niechcący to zrobiłeś
a ja już Ci dłoni nie wypuściłam
popłynęliśmy razem z deszczem
na bezkres łąk rozkoszy
oparci na swoich ramionach leżeliśmy
głowami się stykając
i mrużąc oczy na słońce
wpadające przez żaluzje z liści